Δύο πρόσφατα ποιήματα Η Τερέζα και άλλες ιστορίες και Το κορμί

H Τερέζα και άλλες ιστορίες

«Γεια σου Τερέζα» ,με χαιρέτησε.
«Δεν με λεν Τερέζα»,του απάντησα.
Γύρω οι καπνοί Πυθίας σε ένα μπαρ
από τσιγάρα και αλκοόλ
πνίγουν έναν Οιδίποδα που κλαίει
καθώς μοναχικά πίνει στον πάγκο.
Γνωρίζει πια το όνομα, το μυστικό.
«Κανένα πρόβλημα», είπε αυτός ατάραχος
(φορούσε δερμάτινο μπουφάν),
«ζούμε τον βεζούβιο της στιγμής
για τώρα, για απόψε,
θα σε λεν Τερέζα».
Ήταν κι αυτό ένα όνομα.
Βολεύτηκα μέσα του
όπως σε μαύρο καναπέ
στην αίθουσα αναμονής του ψυχιάτρου.
Δεν ρώτησα τίποτε.
Αργότερα μου εκμυστηρεύτηκε.
Εκείνο το βράδυ
με ερωτεύτηκε.
Εμένα που με λεν Τερέζα.
Μία πόρνη με δαντελωτά εσώρουχα.
Όταν στα δέκα έξι
έκανε για πρώτη φορά έρωτα με γυναίκα.


Το κορμί

Θυμάμαι την διαδρομή
το πώς κατέβηκα επάνω σου
όπως σε πίστα πατινάζ
το ταξίδι πάνω στο κοφτερό γυαλί
τις αλλεπάλληλες περιδινήσεις
γύρω από τον πυρήνα ενός σύμπαντος που τρέμει
την δική σου τέλος επιστροφή
στο αχνιστό σπίτι με τον μαύρο κύκνο
από όπου όλοι ξεκινάμε.
Και όλο και πιο ξεκάθαρα
καθώς περνάει ο καιρός

το κορμί σου.