Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009

Γη της επαγγελίας

Ι
Το ελάχιστό σου άγγιγμα
εκεί κοντά στο στόμα
ανεπαίσθητο, ολότελα αισθητό,
η μυρωδιά του μαζί μου όλο το βράδυ
βροχή από γιασεμί.

ΙΙΙ
Δεν με φοβίζει
που τούτο το μολύβι
δεν αφήνει μελάνι
αλλά ίχνη από λιωμένο ουρανό
ούτε με φοβίζει
πως αντί για χαρτί
γράφω πάνω στο κορμί σου,
ζεστή αμοιβάδα από μυρωμένο χαμομήλι
ολόγυρα, παντού.
Με φοβίζει μόνο
που κάποια μέρα
θα γράφω πάλι σε χαρτί
ποιήματα με μελάνι.

1 σχόλιο:

Poet είπε...

Έχω αδυναμία σ' αυτή τη συλλογή και σ' αυτό το ποίημα.